Cunha vida de apenas dous anos e algún que outro tropezo, Podemos conseguíu o que os chamados partidos de sempre, non deron acadado esta precampaña: aunar a ilusión nun mesmo bloque e entenderse entre distintas forzas co fin común de derrubar ó bipartidismo e o intercambio no poder das mesmas siglas ano tras ano
Cantas veces na nosa infancia non daríamos escoitado esa canción pero descoñecendo que en realidade é orixinaria de Francia e adicada ao primeiro Duque de Marlborough, ao que os franceses deron por morto despois dunha desas batallas nas que vivían inmersos
Recén elixido como candidado ao Congreso español polo BNG e dobrando en votos a Tereixa Novo, a outra competidora, ninguén discute a súa capacidade comunicativa e de liderazgo, algo que non sobra nos actuais dirixentes do partido nacionalista
Os mesmos políticos relegados a un consentido segundo plano no 25 de xullo, son agora protagonistas estelares dunhas negociacións a prol da unidade popular que semellan interminables, ata tal punto que de novo os intelectuais andan a situarse na cabeceira da mobilización para que non acabe todo en auga que leva a corrente
Remata un verán que pouco tivo de tal en Galicia. Co agosto máis chuvioso dos últimos dez anos os galegos, a diferencia de Rajoy, sí sabemos exactamente porqué cae auga do ceo. O que aínda non sabemos é por que cae sempre aquí
Nestes días enchéronse as redes sociais con afectos e desafectos cara unha moza chamada Esther, que dende Vigo solicitaba transporte para ir a Ourense e foille ofrecido por un rapaz nunha língua inintelixible que ela, curándose en saúde polo que poidese vir, apresuróuse a rexeitar amablemente
Agás o labirinto grego, non hai nada que faga a compentencia nas portadas dos xornais e nas cabeceiras dos noticieiros televisivos á vaga de calor que está sobrevindo a toda España. Ou case, porque nós os galegos, aínda non estamos na tesitura de derreternos por temperaturas extremas e inusuais
A piques de rematar a lexislatura -e sen ter moi claro que vaian repetir na próxima-, compre facer un percorrido polas actuacións dos diferentes ministerios do aínda actual Goberno español
O vindeiro 25 de xullo, coma cada ano, os galegos celebramos o noso día, ese en que o azar ou a longa estirpe de devanceiros fixo que nacésemos en Galicia e vaiamos vivir unha nova homenaxe a nosa común Patria Galega
Despois de todo ninguén pretende que non te manifestes nin te expreses libremente. A única diferenza é que agora facelo vaiche custar cartos ou pasar algunha tempada á sombra
Cando a resaca da marea deixou que a ilusión se expandese, vin un país distinto. Ou quizáis non, quizáis xa era así pero non nos deixaban velo. Quizáis volvémonos distintos nós
Agora que xa vai decaendo a conmoción que supuxo a marcha de Casillas do Real Madrid para un país como España, sen maiores problemas, é hora de analizar o impacto deste feito tan traumático nas nosas vidas. Non vaia ser que deixe secuelas irreversibles
Marta Rivera e o seu partido, no seu visionario mundo ideal, entenden que as estadísticas, as cada vez máis numerosas manifestacións contra a violencia machista e o número crecente de vítimas non son merecentes dun trato especial que protexa ás mulleres do machismo que humilla, abusa psicolóxica e sexualmente, ameaza, coacciona e, sobre todo, asasina
Por fin a humanidade respira tranquila. E temos que agradecerllo ao feroz ditador venezolano Nicolás Maduro, que nun novo alarde do seu despotismo convocou elecións e perdeunas, deixando á oposición cunha maioría moi cómoda no Parlamento, a falta de que chegue a hora das presidenciais
O que fagan Nolito ou Lucas Pérez será o epílogo doutra desas festas que hai que vivir para coñecernos, para saber que pese á rivalidade, nos momentos difíciles que lles tocou pasar a uns atoparon apoio e afecto nos outros
O xornal británico The Guardian interesándose por ese produto típico da cociña galega chamado clítoris, pois así saía nomeado o grelo na súa tradución en Google ao castelán
No día en que Montoro apareceu coma un implorante Scarlett O´Hara, desvelando que hai compañeiros que se avergonzan de ser do PP e xurando pola bandeira suiza que con él non van a poder, ao alcalde de Ferrol sácanlle as cores por non ter un triste traxe que poñer nos actos oficiais
A estas alturas, xa todos teriades escoitado -e moitos ademais veriades- a fantástica película do monfortino Dani de la Torre, protagonizada por un angustiante Luis Tosar e titulada El Desconocido
A faceta galeguista de Feijóo xa ten confrontado co BNG outras veces, porque os nacionalistas non dan entendido que ser galego non implica necesariamente reivindicar símbolos propios en mans alleas
En circunstancias normais nunca teríamos sabido deles, pero acabaron convertidos na cara e a cruz do éxodo sirio
Se hai un retorno estelar que traia o outono ano tras ano, ese é o do fútbol
Quizais Feijóo teña que pasar por un proceso de conxelación, e ser despertado noutra época coma o protagonista da película que da título a este artigo para atopar o seu sitio na Historia e non figurar nela coma un auténtico demoledor que, igual que un moderno Atila, destrúe cando cheire a público que saia ao seu paso
Nun verán que parece eterno, o surrealismo chega por vías menos lúdicas, agochado en cifras que contabilizan vidas de mulleres asasinadas a mans das que eran ou foron súas parellas
Pese a seren os vascos un equipo importante da Liga española, eran a priori as vítimas propiciatorias para o voraz e todopoderoso Barça de Messi e compañía
Despois da rolda de prensa da semana pasada do presidente Rajoy con motivo da fin do curso político, dubido que quede ningún español que non vira mudar a súa vida tras escoitalo falar das milagres da sua xestión
Parecemos condeados a que a Longa noite de pedra de Celso Emilio Ferreiro non coñeza amencer. A que a língua proletaria do meu pobo non se poida falar porque sí, porque nos gusta, nos peta e dá a gana
Os días de verán son tan longos que dan para un interminable regueiro de novas a todas horas, e algunhas delas mesmo parecen sacadas dun libro de chistes. Ou de Twitter, que agora é a Biblia chistosa por excelencia
Case catro séculos facía (agás o paréntese da República) que os alcaldes das sete cidades do Antigo Reino de Galicia non deixaban de reunirse en Lugo para a Ofrenda ao Santísimo Sacramento